Manusia Lupa
Kemilau cahaya puncak
Bangga berdiri disana
Bersorak sorai kesenangan
Lupa diri lupa segala
Yang ada hanya kesombongan
Merasa paling wah
Memiliki kuasa
Berkehendak atas segala
Hingga ia tinggal nama
Tergulung ombak
Terlahap api
Tertimbun tanah
Saat itu ia baru sadar
Ia tak lebih dari segumpal darah
Yang tak berdaya
Ia lupa ibu bumi
Ia lupa Yang Maha Kuasa
Termakan hawa nafsunya
Termakan ketamakannya
Bangga berdiri disana
Bersorak sorai kesenangan
Lupa diri lupa segala
Yang ada hanya kesombongan
Merasa paling wah
Memiliki kuasa
Berkehendak atas segala
Hingga ia tinggal nama
Tergulung ombak
Terlahap api
Tertimbun tanah
Saat itu ia baru sadar
Ia tak lebih dari segumpal darah
Yang tak berdaya
Ia lupa ibu bumi
Ia lupa Yang Maha Kuasa
Termakan hawa nafsunya
Termakan ketamakannya
Komentar
Posting Komentar